FIZIONOMIJA RATA U POSTMODERNI: STUDIJA SLUČAJA SIRIJSKOG ORUŽANOG SUKOBA

VRAČAR Milinko S. (Istraživač saradnik u Institutu za strategijska istraživanja Univerziteta odbrane, Beograd), milinko.vracar@mod.gov.rs

Rad na primeru sirijskog konflikta analizira da li su i u kojoj meri definiensi rata, u formi oružanog nasilja i političke prirode, i dalje ostali čvrsto utkani u onaj deo fizionomije rata koju Karl fon Klauzevic objašnjava kao objektivnu ili nepromenljivu. Transformacija rata, kao rezultat sveukupnih društvenih promena u postmoderni, odražava značajne promene u njegovoj fizionomiji. Zbog toga autor koristi komparativnu analizu kako bi utvrdio razliku između karakteristika modernih i postmodernih ratova, a kao analitički alat koristi fundamentalna pitanja koje rat postavlja u svim vremenima – između koga se on vodi, zašto se vodi, zbog čega se vodi i, poslednje, kako se vodi. U slučaju oružanog sukoba u Siriji, autor zastupa tezu da odgovori na navedena pitanja ukazuju da je priroda rata ostala ista, a da se promenio samo njegov karakter, naročito u pogledu konceptualnog pristupa koji se zasniva na smanjenoj delotvornosti vojnog a povećanju drugih instrumenta moći u dostizanju krajnjih strategijskih ciljeva rata. Autor opovrgava tvrdnje teoretičara i stratega zastupnika teorijskog pravca novih ratova o tome da se karakteristike postmodernih ratova fundamentalno razlikuju od onih klasičnih iz perioda moderne, koje oni smatraju „starim” ratovima.

Ključne reči: fizionomija rata, stari ratovi, novi ratovi, postmoderna, sirijska kriza